Παρέμβαση του Νίκου Τυριλιώμη, υποψηφίου Δημοτικού Συμβούλου Νίκαιας με το «Κόντρα στο Ρεύμα»
Για πολλά χρόνια υπήρξα «αφανής ήρωας» της πολιτικής. Πάντα μιλούσα πολιτικά, αλλά ποτέ δεν είχα εκτεθεί στα κοινά. Λειτουργούσα πάντα με σιγουριά και απευθυνόμουν σε ένα ακροατήριο που λίγο πολύ θα με ανεχόταν. Φίλοι, συγγενείς, γονείς και αρκετοί άλλοι από το περιβάλλον μου. Μπορεί να διαφωνούσαν με ό,τι έλεγα, αλλά με άκουγαν∙ κάποιες φορές βαριανασαίνοντας από αδιαφορία∙ άλλες φορές με προσοχή από ενδιαφέρον∙ άλλοτε με ένα χαμόγελο αμήχανο που υποδήλωνε ότι μάλλον είχα πει κάτι που δεν έγινε άμεσα αντιληπτό∙ άλλοτε με απόλυτη προσήλωση και συγκίνηση, γιατί όσα έλεγα υποδήλωναν πως μεγάλωσα.
Μεγάλωσα… Σίγουρα έφτασα σε ηλικία γάμου και γι’ αυτό παντρεύτηκα. Θα μπορούσα να βολευτώ, λοιπόν, στις δάφνες του σπιτιού μου, στη ζεστασιά της αστικής αδιαφορίας και να προσπαθώ καθημερινά να φέρνω όσα –λίγα πιθανόν– μου παρέχει η δουλειά μου, γιατί σε δύσκολους καιρούς καλά είναι και αυτά∙ μη ζητάς και πολλά! Είχα πει να ηρεμήσω, αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα. Η έννοια του «πολιτικού ζώου» είχε καταλάβει το μυαλό μου σε μια εποχή που ο «κάθε πικραμένος κατέρχεται για δημοτικός σύμβουλος». «Τι τα θες;», έλεγα από μέσα μου, «κάτσε στα αβγά σου». Αλλά μάλλον δεν το έπραξα.
Να ‘μαι λοιπόν να διεκδικώ το σταυρό -του μαρτυρίου…μέρες που ‘ρχονται- να ζητώ τη στήριξή σου για τη Δημοτική Κίνηση Πολιτών Νίκαιας-Ρέντη «Κόντρα στο Ρεύμα»… «Ωραία ονομασία. Αριστερό μου φαίνεται και καλό». «Τους είδαμε κι αυτούς τι έκαναν!». Εγώ όμως τι έκανα; Γιατί δεν αντέδρασα, για να σταματήσω το «κακό»; Και έτσι άρχισα να δρω στην ηλικία μου, για να παραδώσω στα παιδιά μου ένα καλύτερο μέλλον, σε μια καλύτερη πόλη.
«Και εμένα τι με νοιάζει, ρε φίλε! Και για εμένα που στα 17 μου προσπαθώ να μαντέψω πώς μπορώ να γίνω ένας καλός επαγγελματίας, με άριστες προοπτικές για κοινωνική και μισθολογική πρόοδο –δηλαδή στα 25 μου να μπορώ να έχω και ένα αμάξι της προκοπής- με σπουδές, μεταπτυχιακά, πλούσιο γάμο, παιδιά;»
Και κάπου εκεί διαπιστώνω, συζητώντας με όλους εσάς, τους νέους, που απορείτε πόσο μεγάλο κακό έχει κάνει στα νιάτα μας ένα σύστημα παραγωγής απολιτικών ανθρώπων που σκέπτονται μόνο τον εαυτούλη τους και στα όνειρά τους δεν «παίζει» κανείς και καμία. Δεν παίζουν τα όνειρα. Δεν παίζουν όλα εκείνα που τα θεωρούσα δεδομένα, αλλά κάποιοι στο όνομα της ανάπτυξης, μου τα έχουν αφαιρέσει. Και αυτό με πονά περισσότερο ότι εσύ που είσαι νέος δεν θες να αντιδράσεις. Δεν θες να σηκώσεις το ανάστημά σου σε ό,τι κάποιοι σχεδιάζουν χωρίς να μάς υπολογίσουν. Σκέπτεσαι επιφανειακά.
«Εγώ; Γιατί να συμμετέχω σε εκλογές, ψηφοδέλτια κλπ.; Όλοι ίδιοι είναι…»
Ακριβώς! Έτσι, γενικεύουν αυθαίρετα επιχειρώντας να σε αποπροσανατολίσουν από όσα ονειρεύτηκες να πετύχεις. Σε πιέζουν, για να καταπιέσεις κάθε σου επιθυμία, για να μπορείς να «σταθείς άριστα» στον κόσμο που έχτισαν, για να τους βολεύει. Να βολεύει τους λίγους.
Δεν έχτισαν. Γκρέμισαν! Προβάλλουν εντυπωσιακά βίντεο που στο τέλος της προβολής τους αποδεικνύονται ψεύτικα, αλλά ενώ αναγνωρίζεις το ψέμα, συνεχίζεις να πατάς τα επόμενα προτεινόμενα, αναζητώντας μια καλύτερη version, να ταιριάζει στην ποδοπατημένη αισθητική από τα χιλιάδες «ίδια» που σου σερβίρουν λίγοι και καλοί INFLUENCERS. Μαγκιά σου!
Αλλά εγώ πιστεύω πως δεν είσαι το αδιάφορο παιδί που όλοι νομίζουν. Δεν πιστεύω πως δεν έχεις φωνή. Είσαι ο έφηβος που μπορεί να πετύχει τα πάντα. Να χτίσει έναν κόσμο νέο, ιδιαίτερο και μοναδικό, όπως η ξεχωριστή προσωπικότητά σου. Είσαι αυτός που με την ευκολία που πατάς κουμπιά στο κινητό, με την ίδια ευκολία μπορείς να αλλάξεις ό,τι κακό συμβαίνει γύρω σου. Μην πετάξεις την ψήφο σου. Μην πετάξεις το δικαίωμά σου. Μην αράζεις… Δράσε! Μη χαλαρώνεις… όρισε το δικό σου -μοναδικό- μέλλον! Συμμετοχή. Αυτό δίνει τη δύναμη να ελπίζεις. Αυτό είναι η πολιτική.
Φιλικά, Νίκος Τυριλιώμης
