Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από τη στιγμή που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ συναινούσε στην επαίσχυντη συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας. Μία συμφωνία που όχι μόνο έδινε το δικαίωμα μαζικών επαναπροωθήσεων σε χώρες που ήταν πεδία μάχης, αλλά ταυτόχρονα έκλεινε τα σύνορα της “φιλάνθρωπης” Ε.Ε., υποχρεώνοντας τους πρόσφυγες σε επ’ αόριστον παραμονή στις χώρες εισόδου. Φυσικά, η Ελλάδα επωμίστηκε τεράστιο μερίδιο της λεγόμενης “προσφυγικής κρίσης”, με χιλιάδες εγκλωβισμένους ανθρώπους και οικογένειες να εγκαθίστανται με ευθύνη της Κυβέρνησης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε διάφορα ακριτικά σημεία της χώρας. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης είναι αδύνατον να περιγραφούν σε μία κόλλα χαρτί, αρκεί όμως να σκεφτεί κανείς χιλιάδες οικογένειες, άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά να ζουν στοιβαγμένοι σε σκηνές εν μέσω καταιγίδας, κρύου, ακόμη και παγετού.
Τρία χρόνια πέρασαν και όσοι πρόσφυγες δεν πνίγηκαν στα νερά του Αιγαίου, δεν επαναπροωθήθηκαν, ούτε σκοτώθηκαν σε κάποιο τραγικό επεισόδιο μεταξύ εξαθλιωμένων, είτε παραμένουν στωικά σε κάποιο στρατόπεδο είτε – αν είναι από τους “τυχερούς”- φιλοξενούνται σε κάποια δομή φιλοξενίας. Και έρχεται τώρα η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ να οξύνει ακόμα περισσότερο τη ρατσιστική και ξενοφοβική πολιτική που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή ένωση, οδηγώντας σε έξωση από τα σπίτια και τις δομές φιλοξενίας στα οποία έως τώρα διέμεναν.
Η τραγική αυτή πραγματικότητα που καθημερινά βιώνουν οι πρόσφυγες, τους οδήγησε σε μία κίνηση διαμαρτυρίας: Την Πέμπτη 04.04 – πιθανότατα μετά από διασπορά ψευδούς είδησης για άνοιγμα των συνόρων της χώρας μας- συγκεντρώθηκαν στα Διαβατά αλλά και τον σταθμό Λαρίσης, με σκοπό να φύγουν προς την Ευρώπη. Το αίτημα τους ήταν να τους επιτραπεί να κινηθούν προς την Ειδομένη, ώστε να περάσουν τα σύνορα με τη Βόρεια Μακεδονία και στη συνέχεια να κατευθυνθούν προς Γερμανία. Έξω από τη δομή φιλοξενίας των Διαβατών συγκεντρώθηκε αμέσως μεγάλη αστυνομική δύναμη, ενώ φυσικά δεν άργησαν οι βίαιες συγκρούσεις. Στον Σταθμό Λαρίσης από την άλλη, παρά την υστερία των κυρίαρχων Μ.Μ.Ε, οι πρόσφυγες που υποτίθεται ότι «κατέλαβαν» τον σταθμό ήταν στο σύνολο τους κάτοχοι νόμιμων εισιτηρίων για τη μετάβαση τους στη Β. Ελλάδα, στους οποίους επιβλήθηκε μια αυθαίρετη και ρατσιστική στέρηση του δικαιώματος ελεύθερης μετακίνησης.
Η υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Όλγα Γεροβασίλη, δεν άργησε να προβεί και στην εξής προκλητική δήλωση: «Δεν ανοίγουν τα σύνορα για άλλη χώρα», για να προσθέσει, «Δεν πρέπει να ρισκάρουν τα προνόμια που έχουν και δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τα παιδιά τους ως ασπίδες επειδή κάποιοι διακινητές τούς πούλησαν ψεύτικές ελπίδες». Άραγε η κ. Γεροβασίλη και το σύνολο των ανάλγητων κυβερνητικών υπαλλήλων αλλά και αντιπολιτευόμενων θα άντεχαν να ζήσουν έστω μία ημέρα στις συνθήκες που αυτοί οι άνθρωποι ζουν τρία χρόνια; Θα αισθάνονταν άραγε “προνομιούχοι”;
Από την πλευρά μας, ως “Κόντρα στο Ρεύμα”, ως δημοτική κίνηση που δραστηριοποιείται στην Νίκαια, την πόλη που πραγματικά γνωρίζει από προσφυγιά, δεν στέκεται απλώς αλληλέγγυα σε όλους όσοι βιώνουν σήμερα τον κοινωνικό αποκλεισμό και την βία της εξαθλίωσης, αλλά αγωνίζεται για να διαλυθούν όλα τα τείχη – φυσικά και πολιτικά- που περιορίζουν τις ζωές μας.
Δηλώνουμε απερίφραστα ότι θα βρεθούμε στην πρώτη γραμμή της μάχης για:
Την ελεύθερη διέλευση των προσφύγων προς τις χώρες στις οποίες επιθυμούν να ζήσουν. Την ισότιμη κοινωνική ένταξη των προσφύγων στις χώρες υποδοχής τους, συμπεριλαμβανόμενης της χώρας μας. Την κατάργηση των hotspots, των κέντρων κράτησης και των άθλιων στρατοπέδων «φιλοξενίας, με την μετεγκατάσταση των προσφύγων σε σπίτια και με διαχείριση από το κράτος των ευρωπαϊκών πόρων που έχουν διατεθεί για το σκοπό αυτό.
Ο αγώνας των ντόπιων και των προσφύγων ενάντια στην εξαθλίωση και στον κοινωνικό αποκλεισμό είναι κοινός.
