ΑΝΑΣΤΑΣΗ
του Κώστα Βάρναλη
Να τ’ η μεγάλη νύχτα! Καλή νύχτα!
Ψηλά το κυπαρίσσι σε καλεί.
– Έλα, δεν έχεις τίποτα να χάσεις
μάιδε να θυμηθείς και να ξεχάσεις.
Πατρίδα; Πουλημένη στο σφυρί!
Λεφτεριά; Με χαλκάδες δεν μπορεί!
Παιδιά; Που τα χει ας κλαίει μέχρι θανάτου,
θα’ ναι σκλαβ’ ή προδότες τα ορφανά του!
Εισ’ άδειος ήσκιος μέσα σ’ όλα τ’ άδεια.
Δεν είναι τόσο μάβρα τα σκοτάδια
του τάφου, όσο τα φέγγη της ημέρας,
τα φέγγη της σκλαβιάς και της φοβέρας.
Πιο σίχαμ’ απ’ το κάθε γης σκουλήκι,
οι θεόμορφοι δυνάστες σου και λύκοι.
Μη λες αφανισμό το θάνατό σου,
αφού δε ζούσες για τον εαφτό σου.
Αν έκανες το χρέος σου στο λαό,
σαν ξεχυθεί με πάθος παλαιό
την πασαν ατιμία να συνεπάρει,
μ’ άλλους πολλούς θα ‘χει κ’ εσέ μπροστάρη.