Για τη 15χρονη εργασιακή ομηρία και… μόνιμη εργασιακή ανασφάλεια των εργαζομένων στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι», μιλά στην εκπομπή «Στη δουλειά & στον αγώνα» που μεταδίδεται από το ραδιόφωνο της ΕΡΤopen, η πρόεδρος του Σωματείου Αττικής και μέλος του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου, Σοφία Κολιζέρα.
πηγη. ΜΕΤΑ
Η Σ. Κολιζέρα, αφού περιγράφει τι είναι αυτή η δομή και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στις «ευαίσθητες» κοινωνικές ομάδες (σ.σ.: αρρώστους, ηλικιωμένους, ΑμεΑ κτλ), σημειώνει: «Βιώνουμε εδώ και 15 χρόνια μια κατάσταση εργασιακής ομηρίας… γιατί πώς μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει το γεγονός πως εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί αξιοκρατικά μέσω ΑΣΕΠ (κι όχι μέσω “μπάρμπα από την Κορώνη), καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, μέχρι σήμερα, εξακολουθούν να παραμένουν συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου. Κι αυτό, παρά τις δεσμεύσεις της σημερινής κυβέρνησης, ότι όταν θα έπαιρναν θα έλυναν το πρόβλημα και θα αναγνώριζαν την πραγματική σχέση εργασίας μας, η οποία δεν είναι άλλη από αυτή του αορίστου χρόνου, μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα».
Και ποια είναι η τωρινή στάση της κυβέρνησης, όσον αφορά στο δικαίωμά τους για μόνιμη και σταθερή δουλειά, μετά μάλιστα και τη συνάντηση που είχαν την περασμένη Πέμπτη με τους συναρμόδιους υπουργούς Εσωτερικών, Πάνο Σκουρλέτη, αναπληρώτρια Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θεανώ Φωτίου, αλλά και το γενικό γραμματέα του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γρηγόρη Θεοδωράκη; «Μας επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά», υπογραμμίζει, «την πρόθεση της κυβέρνησης να προκηρύξουν μέσω ΑΣΕΠ διαγωνισμό, με υψηλή μοριοδότηση και κοινωνικά κριτήρια, έπειτα από 15 χρόνια. Μας είπαν πως η Προκήρυξη είναι μονόδρομος και δεν προβλέπεται καμία άλλη λύση για το θέμα μας, παρότι το προηγούμενο χρονικό διάστημα ο κ. Σκουρλέτης αναγνώριζε το πρόβλημα το δικό μας και ήταν σύμφωνος με το πάγιο αίτημά μας για την αναγνώριση των συμβάσεων μας ως αορίστου χρόνου με νομοθετική ρύθμιση». Αυτό, «κατά την άποψή μας, δε διασφαλίζει όλους τους εργαζομένους στο ΒΣΣ και έχουμε το τρανταχτό παράδειγμα την 3Κ/2018 Προκήρυξη για τους συναδέλφους στους δήμους, μέσω της οποίας η πλειονότητα έμεινε εκτός».
Η Σ. Κολιζέρα χαρακτηρίζει αναξιόπιστη την κυβέρνηση, όσον αφορά σε αυτά που λέει προς τους εργαζομένους και σε εκείνα που τελικά πράττει, και τονίζει ότι κινείται σε μια λογική κατακερματισμού και των υπηρεσιών πρόνοιας, με μελλοντικό στόχο την ιδιωτικοποίησή τους.
Αναφέρεται, τέλος, και στο στόλο των αυτοκινήτων του ΒΣΣ, ο οποίος πλέον είναι απαρχαιωμένος ή έχει περάσει στα χέρια των δήμων που τα χρησιμοποιούν για άλλες δουλειές, με αποτέλεσμα πολλές φορές οι εργαζόμενοι να μετακινούνται με δικά τους οχήματα και ιδία έξοδα. «Έχουμε επισημάνει στο αρμόδιο υπουργείο πως θα πρέπει να αντικατασταθεί και ο στόλος, διότι η εργασία μας ως επί το πλείστον είναι εξωτερική», τονίζει και σημειώνει ότι «υπήρχε ένα διάστημα που τα αυτοκίνητα ήταν ανασφάλιστα».
