Ένας θεατρικός μονόλογος της Κάτιας Γαλοπούλου
(Εσωτερικό σπιτιού, ένα ντιβάνι, μια τηλεόραση-ακούγεται δυνατά και ενοχλητικά το δελτίο καιρού- μπαίνει εκνευρισμένος απέξω και κοιτάζει θυμωμένα τον γέρο στο ντιβάνι με τον σκούφο)
«Το Σάββατο (6/4) και την Κυριακή (7/4) νεφώσεις με βροχές και σποραδικές καταιγίδες. Τα φαινόμενα στην κεντρική και τη νότια χωρά πιθανώς να είναι κατά τόπους ισχυρά. Την Κυριακή ο καιρός στη δυτική Ελλάδα πρόσκαιρα θα βελτιωθεί. Οι άνεμοι ανατολικοί νοτιοανατολικοί 5 με 7 και στο Aιγαίο τοπικά 8 μποφόρ, με εξασθένηση την Κυριακή στα δυτικά. Η θερμοκρασία σε μικρή άνοδο κυρίως ως προς τις ελάχιστες τιμές. Τη Δευτέρα (8/4) αρχικά στα δυτικά και βαθμιαία και στην υπόλοιπη χώρα νεφώσεις κατά διαστήματα αυξημένες με τοπικές βροχές και σποραδικές καταιγίδες. Οι άνεμοι νότιοι νοτιοδυτικοί 4 με 6 και βαθμιαία στα δυτικά και τα νότια δυτικοί βορειοδυτικοί 5 με 7 μποφόρ. Η θερμοκρασία σε πτώση».
…Κλείστο ρημάδι ρε πατέρα, έλεος κάπου με τον καιρό σου. Δεν έχεις αφήσει κανάλι για κανάλι που μην παρακολουθείς τι γαμοκαιρό θα κάνει. Όλους τους παρουσιαστές τους ξέρεις με το μικρό τους, ούτε συγγενείς μας να ‘τανε, τη μια ο καλούλης σου που υποκλίνεται βαθιά μόλις τελειώνει την πρόγνωση του, ο άλλος ο κουστουμάτος ο Θεσσαλονικιός με την προφορά του, να κι η κοπελίτσα με το μίνι, ύστερα η κυρία μετεωρολόγος που δείχνει και γαλάζιες φωτογραφίες από όλη τη χώρα με την πρόβλεψη της, φτάνει πια, τι σε νοιάζει εσένα τόσο πολύ, έτσι κι αλλιώς όλη μέρα ξαπλωμένος είσαι στο ντιβάνι…Μήπως θα βγεις να πας πουθενά και καίγεσαι πώς να ντυθείς και τι να βάλεις; Θα ρίξεις το μπουφανάκι σου το καινούριο στους ώμους και θα βολτάρεις σένιος στη πλατεία; Που έχεις να την κάνεις έξω από την πόρτα πάνω από δύο χρόνια, και πόσους μήνες τώρα, ούτε από το κρεβάτι σηκώνεσαι εκτός από προς νερού σου…Έχεις βάλει κι αυτόν τον σκούφο τον πλεχτό στο κεφάλι με το που μπήκε ο Νοέμβρης και θα τον βγάλεις Ιούνιο, μου τη δίνει αυτός ο σκούφος, να το ξέρεις, κι ας τον έχεις από της συγχωρεμένης της μάνας το χέρι… Πώς θα κρυώσεις δηλαδή μέσα στις κουβέρτες και νοιάζεσαι και κόπτεσαι τόσο, δως μου το να το καταλάβω, το κέρατο μου μέσα…Η Υγρασία…εντάξει η υγρασία, αυτό να το καταπιώ, σού τρίζει τα κόκκαλα δε φέρνω αντίρρηση, το σπίτι στάζει από παντού, σα να μυξοκλαίει μέρα νύχτα για το χάλι μας, δεν έχεις και καλή κυκλοφορία του αίματος μετά το εγκεφαλικό φαίνεται, μήπως και ξέρω τι να σου κάνω, στο Κρατικό πάντως κανείς δεν μας είπε να είσαι στο κρεβάτι όλη μέρα, βολεύτηκες, πιστεύω εγώ, να μένεις μουγγός συνέχεια, αραχτός, στον κόσμο σου στην τελική, στάχτη και μπούρμπερη οι υπόλοιποι, και να ανασταίνεσαι μόνο σαν παίζει τον καιρό-μέχρι να μας σπάσεις τα νεύρα τελείως, δηλαδή. Τον κακό μας τον καιρό, ακούς, αυτόν ακούς, τίποτα άλλο, εγώ στο λέω αυτό και κράτα το να το θυμάσαι και να πορεύεσαι… Και μήπως δεν τον ξέρουμε τον κακό μας τον καιρό και τον ανάποδο, αυτούς περιμένουμε τους σαλονάτους της τηλεόρασης να μας τον πουν; Να ‘ρθουνε εδώ, στην Τραπεζούντος αριθμός κάτω από το μηδέν, πες τους, είναι η σύστασή μας, όχι πάρτους άμα είσαι άντρας και πες τους, να κοπιάσουν να τους πω εγώ για τον κακό μας τον καιρό εδώ μέσα μερικά φωνήεντα….
(Κάνει πως απευθύνεται σε αόρατους συνομιλητές, χειρονομεί και ξανακαρφώνει το βλέμμα στον πατέρα)…
Για ακούτε δω, ένα δωμάτιο μπροστά στο δρόμο κι άλλο ένα πιο πίσω, χώρια το κουζινάκι και το αποχωρητήριο ακόμα πιο πίσω, αυτά είναι όλο το σπίτι, κάλεσε τους να δω τα κότσια σου που ‘ναι και φίλοι σου, όλη μέρα παρέα που τους έχεις με τις σποραδικές τους καταιγίδες να δούνε εδώ μέσα φουρτούνες και πλημμύρες- και τις μπούρδες τους με τα βαρομετρικά λες και θα πάμε στα χιονοδρομικά και μας νοιάζει… Όχι, να κοπιάσουνε για βίζιτα όλοι τους και να κουβεντιάσουμε σα πολιτισμένοι πού ‘μαστε, για τον καιρό, έτσι δε κάνουνε οι καλοταισμένοι; Πίνουνε φραπεδιές και μιλάνε για τον καιρό που θα κάνει το Σαββατοκύριακο μπας και τους βραχεί η κόμμωση και φριζάρει το μαλλί… Μια ερώτηση έχω, ρε πατέρα να τους κάνω, μια μόνο, τον ίδιο καιρό κάνει στα Κολωνάκια σας δηλαδή και τον ίδιο κάτω από το ελενίτ μας; Πως μας τα λέτε έτσι ίσα κι όμοια όλα, ρε παλικάρια; Δεν το νομίζω, πως ξηγιέστε σωστά, δεν το νομίζω… Εμείς εδώ είμαστε τρεις νοματαίοι, εγώ, η γυναίκα, ο παππούς ο τελειωμένος και δύο παιδιά του σχολείου, με τον τσίγκο στο κεφάλι από πάνω για ουρανό μας, τίποτ’ άλλο… Αλλά αυτά που σας λέω σα το νερό στο τσίγκο μας τσουλάνε… Χώμα δε πιάνουνε τα λόγια μου, το ξέρω… Ο ίδιος αέρας, ρε, μας φυσάει κι η ίδια βροχή μας καταβρέχει, τι να μας πείτε, μη τα πάρω; Η δικιά σας η βροχούλα είναι μαλακή, αξεσουάρ σας είναι οι σταγόνες κάτω από τις ομπρέλες τις πλουμιστές, εμάς όμως εδώ μάς ποτίζει κάθετα η σκύλα, με μανία, μας σημαδεύει στο δόξα πατρί και πυροβολάει δίχως έλεος και κατεβαίνει μέχρι το μεδούλι μας να μας το μουλιάσει ώσπου να μας αποτελειώσει και το ευχαριστιέται κι από πάνω, η ρουφιάνα έτσι όπως μας σιγοτραγουδάει στη στέγη… Στο κακορίζικο το σπίτι, όλους τους μήνες βρέχει, αυτό το λέω εγώ ο Νικόλας από την ναυπηγοεπισκευαστική, κύριοι μετεωρολόγοι χρόνια άνεργος, ο χαμάλης της Λαϊκής της Τετάρτης, εγώ το λέω και σημειώστε στα καρνέ, τι σκατά μαθηματικοί δε πα να ‘σαστε κι αστροναύτες μαζί, αυτό να το λέτε στα δελτία σας…Έτσι να τελειώνετε, αφού έχετε πει όλο σας το ποίημα για τα νοτιοδυτικά και τα βορειονανατολικά μπαρμπούτσαλα, πείτε, στου φτωχού το σπίτι μέρα νύχτα το στρώνει δύο μέτρα και βάλε, αυτό να λέτε και πως στον καταραμένο τον τόπο μήνες δεν έχει ούτε κι εποχές …και αντέστε τώρα στο καλό…στα προάστια σας…με τα χρυσά τα φτυάρια να ανοίξετε τα παρκιν σας από τη χρυσόσκονη που πέφτει….
(Πάνω από το κεφάλι του γέρου)…
Δεν την κλείνεις ε;;; Το χαβά σου…Τόση ώρα σου παραμιλάω και σου εξηγώ, τίποτα εσύ, ψάχνεις τις ειδήσεις πού θα ξαναβρείς να μάθεις. Άκου αυτό να, για τελειώνουμε, δεν ακούς όμως, δεν ακούς, γραμμένο με έχεις…..
(Φεύγει και ξαναγυρίζει)…
Για να έχουμε καλό ρώτημα, πατέρα, τι θαρρείς τους κόφτει όλους αυτούς στα προγράμματα και καταγίνονται από τα χαράματα ως τη νύχτα με τον καιρό; Να σου τον πω εγώ λοιπόν μια και καλή τον καιρό να τον ξέρεις, να τελειώνουμε… Απλή είναι η ιστορία, ένα κι ένα κάνουν δύο. Ή θα βρέξει, ή θα χιονίσει ή καλό καιρό θα κάνει…ή θα φυσήξει ή θα ξεφυσήξει, ή θα μας πάρει ή θα μας σηκώσει…αυτό θα κάνει, τόσο απλό είναι και ξεκάθαρο…και ποια η διαφορά για εμάς τους φτωχούς δηλαδή ότι κι αν κάνει; Ότι βρέξει, ας κατεβάσει, τέλος και βάζω τελεία και χώνεψε το…Οι άνθρωποι, από μένα μάθε το, το παιδί σου το ξοφλημένο, δεκάρα τσακιστή δε δίνουν αν είναι χειμώνας βαρύς ή καλοκαίρι καυτό ή δροσάτη άνοιξη ή φθινόπωρο με τα πεσμένα φύλλα, στο λέω εγώ, φράγκο δε δίνουν οι άνθρωποι για τον καιρό όταν είναι τακτοποιημένοι και άνετοι και έχουνε να φάνε κάθε μέρα και στρώμα να κοιμηθούνε και να απλώσουνε την αρίδα τους μέσα σε ένα τσαρδί προφυλαγμένοι…Στα απ’ αυτά τους ο καιρός, πατέρα, πάρτο χαμπάρι, άμα είσαι τίγκα χορτάτος και δε σου έχουνε κόψει το ρεύμα, ούτε φοβάσαι μη σε πετάξουν έξω επειδή χρωστάς τα νοίκια, να κι αν βρέξει να κι αν φυσήξει να κι αν χιονίσει…χιονάνθρωπους θα βγούνε να κάνουνε οι καλοζωισμένοι με τα μούλικα τους στα γρασίδια τους, αυτό θα κάνουνε πατέρα άμα χιονίσει στα βόρεια της Αττικής τους κι εσύ εδώ ξεροσταλιάζεις και κρέμεσαι από το στόμα τους για τα μποφόρ στις θάλασσες και τα κότερα τους…τι σε νοιάζουν δηλαδή, για πες μου κι εμένα να μάθω, οι άνεμοι και τα μποφόρ στα πελάγη τους και μας πρήζεις στη διαπασών; Ίδια θάλασσα κολυμπάμε εμείς έξω από τα Παλούκια όταν πάμε κι ίδια αυτοί με τα ιστιοπλοϊκά και τους μαύρους μάγειρες στο κατάστρωμα, όταν ξανοίγονται στα βαθιά να δροσιστούνε; Και χαζεύουνε τα σύννεφα και να τα ποτά και να τα σχέδια για το χειμώνα και να ρίξε μου τη ζακετούλα γιατί το φέρνει ο άνεμος… έλα δω μωρέ να σου πω εγώ τι φέρνει και ξαναφέρνει ο κλητήρας και τι έμεινε πια να πουλήσουμε για να βγει η βδομάδα και με τι θα πληρώσουμε το βερεσέ με τα διαφανή σου σύννεφα σα νήματα και καπαμά… και κλείστει τη ρημάδα άμα σου μιλάω…
..(Κατεβάζει το κεφάλι ξεθυμασμένος)..
Κι άκου…μη νομίζεις πως σε μαλώνω μόνο…όχι, καλού-κακού θα ρίξουμε ένα νάιλον στα απλωμένα από πάνω μπας και πράγματι έχουνε δίκιο οι από τέτοιοι σου που ακούς και ψιλοβρέξει, θα το πιάσω και με μανταλάκια μη περάσει η βροχή…άντε ησύχασε τώρα και γύρνα πλευρό…βγάλε το σκούφο σου που μου τη δίνει και γύρνα από την άλλη…
(Απομακρύνεται προς την εξωτερική πόρτα του σπιτιού, ο γέρος γυρίζει από την άλλη, η τηλεόραση δυναμώνει κι άλλο).
Ακούστε μαζί με το μονόλογο: https://youtu.be/VuL1VeCeF2c
Το μουσικό θέμα Storm από τον ομώνυμο δίσκο της Vanessa-Mae του 1997, που είναι μια διασκευή πάνω στο κονσέρτο για βιολί “Καλοκαίρι” από τις 4 Εποχές του Αντόνιο Βιβάλντι.
Δείτε και την έκθεση γελοιογραφίας στο Σύνταγμα:
Η Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων πραγματοποιεί για τέταρτη συνεχή χρονιά έκθεση γελοιογραφίας στον εκθεσιακό χώρο του μετρό Συντάγματος, με τίτλο «DEMOCRISIS – Δημοκρατία σε κρίση».
«Λένε πως στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν
αδιέξοδα. Είναι ωστόσο γεγονός ότι σε εποχές που τα κάθε είδους πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα πολλαπλασιάζονται, οι ατομικές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα συμπιέζονται. Τριάντα δύο Έλληνες σκιτσογράφοι μιλάμε φέτος
για τη Δημοκρατία. Μέσα από 131 σκίτσα την ζωγραφίζουμε. Όχι σαν μια έννοια θολή και γενικόλογη, αλλά ως ένα αγαθό αυτονόητο και συνάμα ζητούμενο, εύθραυστο και την ίδια στιγμή εκπληκτικά ανθεκτικό. Τη ζωγραφίζουμε ως Απάντηση» γράφουν οι καλλιτέχνες στην ανακοίνωσή τους.
Παράλληλα, συνεχίζοντας την προσπάθεια να συστήνουν στο ελληνικό κοινό σκιτσογράφους από όλον τον κόσμο, φέτος συμμετέχουν στην έκθεση 10 σκιτσογράφοι (58 έργα) από την Ιταλία, εκλεκτοί εκπρόσωποι μιας πολύ σημαντικής ευρωπαϊκής σχολής.
Επίτιμος προσκεκλημένος και τιμώμενο πρόσωπο στην Αθήνα ένας από τους ζωντανούς θρύλους της ιταλικής σάτιρας, ο Αλτάν (Altan).
Η έκθεση λειτουργεί από την 1η έως και τις 7 Απριλίου 2019 στον εκθεσιακό χώρο του μετρό Συντάγματος, καθημερινά από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ. Καθημερινά, στο χώρο της έκθεσης, μέλη της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων θα ενημερώνουν και θα ξεναγούν το κοινό.
